De kleding van mijn vader

Afgelopen zaterdag was ik bij mijn ouders en het viel me op dat 
mijn vader een sweatshirt aan had wat te ruim was, waardoor hij 
magerder leek. Bovendien was het vaal blauw, wat een man van 
tegen de tachtig nou ook niet direct voordelig uit liet komen. 
Ik maakte daarover op mijn gebruikelijk tactvolle wijze een 
opmerking over ("Pap, dat ding moet je weggooien, het ziet er 
niet uit en je lijkt er ouder en magerder mee!"). Mijn moeder 
viel me meteen bij: "Dat heb ik ook al tegen hem gezegd, dat 
ding is oud en moet weg!". Mijn vader pruttelt nog tegen dat 
"het zo lekker zit", maar realiseert zich tegelijkertijd dat 
hij niets in te brengen heeft als moeder en dochter het eens 
zijn. Ik pak een andere trui van hem, met frissere kleuren en 
een polo-kraag en geef hem min of meer de opdracht deze aan te 
trekken.
Daarna heb ik hem nog even uitgebreid uitgelegd waarom hij 
sommige kledingstukken beter niet meer aan kan trekken. Hij is 
de laatste jaren een kilo of 7 afgevallen, te wijd vallende 
kleding maakt hem magerder. Bepaalde kleuren beige, grijs en 
blauw maken hem bovendien bleker en ouder.

Niet zo lang geleden hebben mijn ouders een kledingkast 
weggedaan die in een zijkamertje in de weg stond. Ik had ze 
geholpen met het herindelen van twee andere kasten, waardoor 
daar veel meer inpaste. Bovendien had mijn vader nog vrij veel 
kleding die hij nooit meer droeg en dit zouden ze naar de 
kledingcontainer brengen of - als het versleten was - 
weggooien.

Groot was dan ook mijn verbazing toen ik zaterdag van ze te 
horen kreeg dat ze een nieuwe kledingkast nodig hadden omdat ze 
niet alles kwijt konden". Inderdaad, in het zijkamertje hingen 
diverse kledingstukken aan kleerhangers, evenals in de 
slaapkamer aan de kasten.
Het bleek dat er nog niets was weggegooid, dus ik bied aan om 
een keer met ze de kasten door te lopen, om te kijken wat er 
weg kan. Mijn vader roept gelijk: "Maar wél als ik er bij ben, 
want ik wil wel inspraak hebben!". Ik merk op dat "hij er toch 
weinig tegen kan doen als mama en ik het eens zijn". "Jaja, dat 
zal wel weer ...." verzucht hij, maar ik zie de pretlichtjes in 
zijn ogen. Eigenlijk geniet hij van de discussie :)

Mijn moeder en ik begeven ons richting de kledingkasten in de 
slaapkamer, op de voet gevolgd door een toch wat achterdochtige 
vader. Na het keuren van de kleding, bij mijn vaders gezicht 
houden om de kleuren te bekijken, bij zijn schouders passen 
i.v.m. de breedte hebben we uiteindelijk twee volle grote AH-tassen in 
de kledingcontainers gedeponeerd. Een paar versleten shirts heb 
ik direct weggegooid. De meeste stropdassen hebben een exit 
gesprek gekregen, volgens mij heeft hij de laatste keer een 
stropdas gekocht toen Nico en ik gingen trouwen (in '94). Eén 
van die dingen zag er uit alsof het de flower power nog had 
meegemaakt (mijn ouders zijn niet zo goed in weggooien).

Nadat ik ze vervolgens had duidelijk gemaakt dat ze ook de 
plank boven het 'hang-gedeelte' van de kast konden gebruiken om 
bv. truien neer te leggen, bleek ineens alle kleding toch in de 
kasten te passen. Geloof me, hij heeft zat overhemden, shirts, 
truien, broeken etc. overgehouden. Wat er nu nog hangt past in 
de kast én (belangrijker) aan zijn lichaam.

Ik ben benieuwd hoe ik het er de volgende keer aantref. Het zou 
me niet verbazen als ze er toch weer wat kleding bijgekocht 
hebben en de kasten weer vol zijn .....